amicitia

ămīcĭtĭa, ae, f. ( gen. sing. amicitiāï, Lucr. 3, 83; acc. amicitiem, id. 5, 1019 Lachm.; cf. Charis. p. 94 P., and Neue, Formenl. I. p. 372) [amicus], friendship (very freq. in Cic., occurring more than 200 times).

I.

Lit.:

Est autem amicitia nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentiā et caritate summa consensio,

Cic. Am. 6: eo ego ingenio natus sum: amicitiam atque inimicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Non. 129, 26:

jam diu ego huic bene et hic mihi volumus, et amicitia est antiqua,

Plaut. Ps. 1, 3, 4:

Per te deos oro et nostram amicitiam,

Ter. And. 3, 3, 6:

sperata voluptas Suavis amicitiae,

Lucr. 1, 142:

vincula amicitiaï,

id. 3, 83. The expressions usually connected with it are:

amicitiam incipere,

Ter. And. 3, 3, 7:

amicitia nascitur,

Cic. Am. 9, 29:

amicitia exardescit,

id. ib. 27, 100:

est mihi amicitia cum aliquo,

id. Clu. 42:

amicitia est inter aliquos,

id. Planc. 33:

esse in amicitiā cum aliquo,

Nep. Hann. 2, 4:

in amicitiam recipere,

Cic. Att. 2, 20:

amicitiam colere,

id. Fam. 15, 14:

contrahere,

id. Am. 14:

gerere,

id. Fam. 3, 8, and Nep. Dat. 10, 3:

tueri,

Cic. Fin. 1, 20:

jungere,

Lucr. 5, 1019; Cic. Deiot. 9; Vulg. Exod. 34, 12:

expetere,

Cic. Am. 13:

comparare,

id. Rosc. Am. 38:

parere,

Nep. Alcib. 7, 5:

conferre se ad amicitiam alicujus,

Cic. Brut. 81:

dedere se amicitiae alicujus,

Caes. B. G. 3, 22:

accedere ad amicitiam alicujus,

Nep. Eum. 1, 4:

in amicitias incidere,

Cic. Am. 12, 42:

amicitiā alicujus uti,

Ter. Ad. 2, 2, 43:

pervenire in intimam amicitiam alicujus,

Nep. Alcib. 5, 3:

manere in amicitiā,

Cic. Verr 2, 5, 32:

amicitiam violare,

Liv. 34, 31:

deserere jura amicitiae,

Cic. Am. 10:

funditus evertere,

id. Fin. 2, 25:

dissociare,

id. Am. 20:

dimittere, dissuere, discindere,

id. ib. 21:

dirumpere,

id. ib. 22 fin.:

dissolvere,

Vulg. Eccli. 22, 5:

deficere ab amicitiā alicujus,

Nep. Con. 2, 2:

repudiare amicitiam alicujus,

Cic. Planc. 19:

renunciare amicitiam alicui,

Liv. 42, 25.—

II.

Transf.

A.

In the histt., a league of friendship, an alliance between different nations, = foedus:

Ubii, qui amicitiam fecerant,

Caes. B. G. 4, 16:

amicitiam populi Romani colere,

Sall. J. 8, 2:

in amicitiam Populi Romani venire,

Liv. 22, 37:

reges bello victos in amicitiam recipere,

Sall. J. 14, 5:

foedus et amicitia,

id. ib. 104, 5:

amicitia et foedus,

id. ib. 104, 4:

amicitia ac societas,

Liv. 7, 31:

amicitiae foedus,

id. 42, 12:

amicitiam petere,

id. 38, 18:

quae urbes in amicitiā permanserant,

id. 43, 21; 10, 45:

amicitias cum aliquo facere,

Vulg. 2 Reg. 31, 2:

cum aliquo inire,

ib. 2 Par. 20, 35 al. —

B.

In botany, of plants, sympathy:

rutae cum flco,

Plin. 19, 8, 45, § 156:

inter has vitium amicitiā accipitur ulmus,

id. 16, 17, 29, § 72.—

C.

In post-Aug. Lat., abstr. pro concr. = amici:

hospitem nisi ex amicitiā domini quam rarissime recipiat,

Col. 11, 1, 23 (cf. before:

hospitem nisi amicum familiaremque domini necessarium receperit): quin et parte ejusdem epistulae increpuit amicitias muliebres,

Tac. A. 5, 2:

omnes amicitias et familiaritates intra breve tempus adflixit,

Suet. Tib. 51.